Tokarka to kluczowe narzędzie w branży metalowej. Umożliwia precyzyjne obrabianie elementów. Tokarki uniwersalne służą do pracy z powierzchniami cylindrycznymi, zarówno zewnętrznymi jak i wewnętrznymi. Składają się z kilku głównych części: łoża, wrzeciona, suporu narzędziowego, głowicy tokarskiej i narzędziownicy.
Konwencjonalne modele toki mają stałą prędkość obrotową i posuw narzędzia. Obróbka powierzchni zależy od ruchu obrotowego wrzeciona i posuwu narzędzia.
Podsumowanie kluczowych informacji:
- Budowa tokarki uniwersalnej opiera się na łożu, wrzecionie, suporcie narzędziowym, głowicy tokarskiej i narzędziownicy.
- Tokarki uniwersalne są wykorzystywane do obróbki powierzchni cylindrycznych zewnętrznych i wewnętrznych.
- Tokarki konwencjonalne posiadają niezmienną prędkość obrotową i posuw narzędzia.
- Kształtowanie obrabianych powierzchni odbywa się przez przeniesienie ruchu obrotowego z wrzeciona na przedmiot obrabiany i ruch posuwowy narzędzia.
Budowa tokarki konwencjonalnej
Tokarka konwencjonalna ma wiele części. Łoże to podstawa, na której wszystko jest zamontowane. Wrzeciono napędza maszynę, a suport trzyma narzędzie. Głowica tokarska mocuje detal. Są też narzędziownica dla noży i układ napędowy, który obraca wrzeciono.
Na ilustracji widać główne części tokarki konwencjonalnej. Są to łoże, wrzeciono, suport, głowica tokarska i narzędziownica. One razem działają, by toczyć metale. To pozwala na precyzyjne kształtowanie powierzchni.
Części tokarki konwencjonalnej:
Nazwa części | Zadanie |
---|---|
Łoże | Podstawa tokarki, na której umieszczone są pozostałe komponenty |
Wrzeciono | Pełni rolę napędową, obraca obrabianym przedmiotem |
Suport | Trzyma narzędzie skrawające, umożliwia jego dokładne ustawienie |
Głowica tokarska | Służy do mocowania detalu, który ma zostać poddany obróbce |
Narzędziownica | Zamocowane są w niej noże tokarskie, które skrawają obrabiany materiał |
Układ napędowy | Po dostarczeniu odpowiedniej mocy obraca wrzeciono |
Wartości prędkości obrotowych i posuwu roboczego
Ustawienie prędkości na tokarce konwencjonalnej nie jest trudne. Wybiera się je z dostępnych opcji. Zmiany dokonuje się za pomocą koła zębatego. Prędkości ustala się zgodnie z normami dla obrabiarek.
Parametry obróbkowe, takie jak prędkość skrawania, dobiera się starannie. Należy je dostosować do możliwości maszyny.
Wybór właściwych wartości gwarantuje skuteczność i jakość pracy na tokarce.
Prędkość obrotowa pokazuje, ile obrotów robi wrzeciono na minutę. To wpływa na jakość obróbki. Każdy materiał i narzędzie wymagają innej prędkości.
Posuw roboczy to prędkość przesuwania narzędzia. Zależy od materiału i wybranego narzędzia. Dobry wybór posuwu jest istotny dla jakości obróbki.
Trzeba wziąć pod uwagę wiele rzeczy, wybierając prędkości i posuwy. Ważne są rodzaj materiału, narzędzia, jakość obróbki, a także możliwości tokarki. Do ustalenia najlepszych parametrów warto używać norm i narzędzi pomocniczych.
Przykładowe wartości prędkości obrotowych i posuwów roboczych:
Typ materiału obrabianego | Prędkość obrotowa (obr/min) | Posuw roboczy (mm/obr) |
---|---|---|
Stal węglowa | 100-200 | 0.2-0.4 |
Stal nierdzewna | 60-120 | 0.1-0.2 |
Aluminium | 200-400 | 0.4-0.6 |
Wartości prędkości obrotowych i posuwów są przykładowe. Mogą one różnić się zależnie od tokarki i rodzaju obróbki. Operator powinien dostosowywać je bazując na swoim doświadczeniu oraz zaleceniach producenta.
Przykłady możliwych obróbek na tokarce konwencjonalnej
Na tokarce konwencjonalnej można wykonywać różne rodzaje obróbki. Pozwala to na precyzyjne formowanie elementów. Poniżej znajdują się przykłady tego, co można zrobić.
Toczenie zewnętrznej powierzchni walcowej
Toczenie zewnętrznego obrysu walcowego to podstawowa technika. Polega na usunięciu zbędnego materiału, by uzyskać właściwą średnicę. Dzięki temu powierzchnia staje się idealna.
Toczenie zewnętrznej powierzchni czołowej
Toczenie powierzchni czołowej to praca nad końcem elementu. Usuwa się z niego materiał, tworząc płaskie powierzchnie. To często stosowana technika do ukształtowania detali.
Toczenie stożka
Toczenie stożka zmienia powierzchnię detalu na stożkową. Jest to kluczowe w tworzeniu stożków dla technologii. Dzięki temu elementy pasują do specjalnych zastosowań.
Wytaczanie wewnętrznej powierzchni cylindrycznej
Wytaczanie dotyczy wnętrza cylindrycznych części. Cel? Osiągnięcie określonej średnicy oraz jakości powierzchni wewnątrz. To dokładna praca zagwarantująca precyzję.
Obróbka kształtowa
Obróbka kształtowa nadaje detalom unikalne formy. Można tworzyć różnorodne kształty, w tym wklęsłe i wypukłe formy. Wszystko to możliwe jest dzięki specjalnym narzędziom.
Toczenie gwintu
Toczenie gwintu to sposób na stworzenie gwintów na detalu. Umożliwia precyzyjne wykonanie rowków gwintowych. To niezbędne w wielu konstrukcjach.
Obróbka rowka
Obróbka rowka to tworzenie równoległych nacięć na detalu. Stosuje się ją do łatwego montażu części. To technika ważna w produkcji maszynowej.
Wiercenie w osi wrzeciona i przedmiotu obrabianego
Wiercenie to tworzenie otworów. Można wiercić zarówno w osi, jak i detalu. Tokarka konwencjonalna pozwala na dokładne wierceń.
Radełkowanie
Radełkowanie tworzy spiralne rowki. Pomaga to w montażu lub upiększa element. To technika dodająca funkcjonalności i estetyki.
Te przykłady pokazują, co można zrobić na tokarce konwencjonalnej. Dostosowując proces, tworzymy elementy o różnych formach. To pokazuje wszechstronność tokarki.
Wniosek
Wiedza o kluczowych elementach tokarki konwencjonalnej jest bardzo ważna. Umożliwia ona dokładne i skuteczne obrabianie metali. Tokarki uniwersalne to podstawowe narzędzia w pracy z metalem.
Służą do obróbki elementów o różnych kształtach i wielkościach. Dzięki temu, tworzenie precyzyjnych części jest możliwe w wielu sektorach. Na przykład w motoryzacji, lotnictwie lub przemyśle ciężkim.